Την ρουτίνα πολλοί την κατηγορούν, ακόμα περισσότεροι την επιζητούν. Πρέπει να βρούμε ένα νόημα στο να την «επαναλαμβάνουμε», να βρούμε το νήμα που συνδέει το κάθε πριν με το κάθε μετά.
Η ρουτίνα, όπως και κάθε λέξη, δεν είναι μια λέξη αρνητική από μόνη της, αλλά παίρνει τις αποχρώσεις που εμείς της δίνουμε. Γιατί η ρουτίνα, όταν είναι υγιής είναι όμορφη και ξεκούραστη. Η ρουτίνα σε μία σχέση θέλει δύο ανθρώπους που ερωτεύτηκαν και τώρα αγαπιούνται, και γίνονται σιγά-σιγά ένα μέσα από πράξεις και συνήθειες που ενώνουν τις καθημερινότητές τους. Και ακριβώς αυτή η μοιρασμένη καθημερινότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το αίσθημα της οικειότητας. Αυτό που δηλαδή όλοι ψάχνουμε.
Πόσες φορές επιθυμήσατε απλά να κοιμηθείτε και να ξυπνήσετε μαζί, πόσες φορές είπατε πως θέλετε απλά να μείνετε στο σπίτι και να ακούσετε μουσική ή να περπατήσετε χέρι- χέρι; Κι αν όλα αυτά τα απλά, μικρά, καθημερινά πράγματα που κάνετε σε κάθε σχέση δεν είναι ρουτίνα, τότε τι είναι; Γιατί λοιπόν μετά από λίγους μήνες παραπονιόμαστε και προσπαθούμε διακαώς να αποβάλουμε από τη σχέση μας όσα σκόπιμα της δώσαμε;
Ίσως η απάντηση βρίσκεται σε μία από τις λέξεις που χαρακτηρίζουν την εποχή στην οποία ζούμε: Η ταχύτητα. Όλα πλέον γίνονται τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε ούτε να ζήσουμε…
Γνωρίζουμε κόσμο γρήγορα, φλερτάρουμε γρήγορα, ενθουσιαζόμαστε, ερωτευόμαστε και ύστερα βαριόμαστε, γιατί ξέρουμε ότι εκεί έξω υπάρχουν τόσα νέα πράγματα να μας περιμένουν, τα οποία ίσως είναι πιο κοντά σε αυτό που θέλουμε απ΄ ό,τι η τελευταία μας επιλογή. Άρα γιατί να μένουμε στο παλιό; Στη σύγχρονη κοινωνία, ο τέλειος εαυτός μας το θεωρεί υποτιμητικό να δώσει χρόνο για να δει τη σχέση του να παίρνει μορφή, ενώ στον έξω κόσμο ο κόσμος συνεχίζει να αλλάζει ανθρώπους και συνήθειες με ταχύτητα φωτός…
Κι ενώ ο χειρότερος σύμβουλος μιας σχέσης είναι ο συμβιβασμός, δεν πρέπει να τον συγχέουμε με τον σπουδαιότερο σύμμαχό μας, τη μαγική λέξη που σπάνια πια βάζουμε στη σχέση μας, την υπομονή. Χρειάζεται χρόνος για να χτίσουμε μια σχέση, χρειάζεται χρόνος για να μάθουμε τον/την σύντροφό μας, χρειάζεται χρόνος για να ταιριάξουμε στα μεγάλα και στα μικρά πράγματα.
Η ζωή είναι οι μοιρασμένες συνήθειες που φέρνουν δύο ανθρώπους κοντά και τους κάνουν ζευγάρι. Επενδύστε με υπομονή και καλή διάθεση στη ρουτίνα και μην την πολεμάτε, κι αυτή θα γίνει αυτό που ήταν στην αρχή. Μικρά καθημερινά πράγματα που μοιράζεστε με χαμόγελο γιατί είστε απλά μαζί!
Κάνει καλό, να έχουμε τις στιγμές μας με όλους όσους αγαπάμε!
Πηγή: www.womanidol.com
Επιμέλεια: Σοφία Κακαβούλη