«Τα όνειρα εκφράζονται καλύτερα με εικόνες»…
Η ζωγραφική επιτυγχάνει τη μύηση του νέου ανθρώπου στη δημιουργική διαδικασία μέσα από την πράξη. Η πράξη της δημιουργίας προσφέρει ένα νέο τρόπο όρασης. Μαθαίνει το παιδί να συλλαμβάνει τον κόσμο που το περιβάλλει πολυδιάστατα, μέσα από τη Μορφή, το Σχήμα, το Χώρο, την Κίνηση. Κάθε παιδί που δημιουργεί αισθάνεται τον ενθουσιασμό της ελεύθερης έκφρασης. Κινητοποιεί τη γονιμοποίηση της φαντασίας, της γνώσης, του ψυχισμού και της δεξιότητας. Ταυτόχρονα, η διδασκαλία της τέχνης στο σχολείο αναπτύσσει την κοινωνικότητα και ξεπερνά τον ατομικισμό, αφού αποκλείει το στοιχείο της απόρριψης και παροτρύνει την ενεργή συμμετοχή και συνεργασία. Επομένως, η τέχνη είναι «τόπος ελευθερίας και έκφρασης όσο και τόπος συνάντησης με τους άλλους.»
Η τέχνη δημιουργεί κουλτούρες και χτίζει πολιτισμούς, άρα έχει και πολιτιστική προσφορά. Επιπλέον, το μάθημα της τέχνης παρέχει στους μαθητές τρόπους να αντιλαμβάνονται τις ανθρώπινες εμπειρίες, παρελθοντικές και παροντικές, τους μαθαίνει να προσαρμόζονται και να σέβονται τους διαφορετικούς τρόπους σκέψης και πράξης, να μοιράζονται τις ιδέες τους και τα συναισθήματά τους με πολλούς τρόπους.
Η διδασκαλία της τέχνης έχει ως σκοπό:
1) να μαθαίνει στα παιδιά να κρίνουν τις ποιοτικές σχέσεις, αντίθετα από την υπόλοιπη διδακτέα ύλη όπου υπάρχουν μόνο σωστές και λάθος απαντήσεις
2) να διδάσκει τους μαθητές ότι τα προβλήματα δεν έχουν πάντα μόνο μία λύση
3) να δείχνει ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να ερμηνεύσει κανείς τον κόσμο
4) να εξοικειώνει τα παιδιά με τη ρευστότητα των πραγμάτων, τους μαθαίνουν να παραδίνονται στις απροσδόκητες πιθανότητες του έργου καθώς αυτό ξεδιπλώνεται
5) να ζωντανεύει το γεγονός ότι τα όρια της γλώσσας μας δεν είναι τα όρια της γνώσης μας
6) να διδάσκει στους μαθητές ότι μικρές διαφορές μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες επιπτώσεις
7) να βοηθά τα παιδιά να πουν τα ανείπωτα
8) να μαθαίνει στα παιδιά να σκέφτονται μέσω των υλικών για να κάνουν τις εικόνες πραγματικότητα
9) να μας βοηθά να αποκτήσουμε μοναδικές εμπειρίες και μέσα από αυτές να ανακαλύψουμε το εύρος και την ποικιλία των πραγμάτων που είμαστε ικανοί να κάνουμε,
Έμφαση δίνεται από όλες τις χώρες στην ανάπτυξη των καλλιτεχνικών δεξιοτήτων του παιδιού μέσω των καλλιτεχνικών μαθημάτων. Η ικανότητα κρίσης του «ωραίου», η αναγνώριση της πολιτιστικής κληρονομιάς και η προσωπική έκφραση μέσα από την τέχνη ακολουθούν. Ελάχιστες χώρες στοχεύουν στην ανάδειξη των μαθητών-«ταλέντων» μέσα από τη διδασκαλία της τέχνης…
Από όλα τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι ειδικοί θεωρούν ότι το μάθημα των εικαστικών παρέχει στο παιδί οφέλη προσωπικά (αναπτύσσει τις δεξιότητες και τη δημιουργικότητά του) που φαίνονται και ως σημαντικότερα, κοινωνικά (μαθαίνει να συνεργάζεται), πολιτιστικά (αποκτά καλλιέργεια και πολιτισμική ταυτότητα), περιβαλλοντικά (αποκτά επαφή με τη φύση).
Επιμέλεια: Σοφία Κακαβούλη
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
– Gombrich, E.H., Τέχνη και ψευδαίσθηση, Νεφέλη, 1995.
– Βουρδουλάκη, Τ. (2010). Η τέχνη στο σχολείο. Ηλεκτρονική εφημερίδα 3ου Γενικού Λυκείου Χανίων. Ανακτήθηκε Νοέμβριος 6, 2010
– Chapman, L. (1993). Διδακτική της Τέχνης. Προσεγγίσεις στην καλλιτεχνική Αγωγή. Αθήνα: ΝΕΦΕΛΗ
– Eisner, E. (2002). The arts and the creation of mind. USA: Yale University Press